บรรจุภัณฑ์อาหารที่ย่อยสลายได้จากเศษไม้และเปลือกปู

เซลลูโลสและไคติน ซึ่งเป็นไบโอโพลีเมอร์ที่พบได้บ่อยที่สุดในโลก พบได้ในพืชและเปลือกครัสเตเชียน (ในที่อื่นๆ) ตามลำดับนักวิทยาศาสตร์จากสถาบันเทคโนโลยีจอร์เจียได้คิดค้นวิธีที่จะรวมทั้งสองวิธีเข้าด้วยกันเพื่อผลิตบรรจุภัณฑ์อาหารที่ย่อยสลายได้คล้ายกับถุงพลาสติก

นำโดยศาสตราจารย์ J. Carson Meredith ทีมวิจัยกำลังทำงานโดยระงับนาโนคริสตัลเซลลูโลสที่สกัดจากไม้และเส้นใยนาโนไคตินที่สกัดจากเปลือกปูในน้ำ แล้วฉีดพ่นสารละลายลงบนสารชีวภาพที่มีอยู่ในชั้นสลับกันวัสดุนี้ผลิตขึ้นจากวัสดุพอลิเมอร์ที่ใช้ซ้ำ ซึ่งเป็นส่วนผสมที่ดีระหว่างนาโนคริสตัลเซลลูโลสที่มีประจุลบและเส้นใยนาโนไคตินที่มีประจุบวก

เมื่อแห้งและลอกออกจากพื้นผิวแล้ว ฟิล์มใสที่ได้จะมีความยืดหยุ่น แข็งแรง และย่อยสลายได้สูงยิ่งไปกว่านั้น ยังมีประสิทธิภาพเหนือกว่าพลาสติกห่ออาหารแบบย่อยสลายได้แบบดั้งเดิมในการป้องกันไม่ให้อาหารเน่าเสียอีกด้วย“เกณฑ์มาตรฐานหลักของเราที่เปรียบเทียบวัสดุนี้คือ PET หรือโพลิเอทิลีนเทเรพทาเลต ซึ่งเป็นหนึ่งในวัสดุจากปิโตรเลียมทั่วไปที่คุณเห็นในบรรจุภัณฑ์ใสในเครื่องจำหน่ายสินค้าอัตโนมัติและอื่นๆ ในทำนองเดียวกัน” เมเรดิธกล่าว“วัสดุของเราแสดงให้เห็นการซึมผ่านของออกซิเจนลดลง 67 เปอร์เซ็นต์ เมื่อเทียบกับ PET บางรูปแบบ ซึ่งหมายความว่าในทางทฤษฎีจะสามารถเก็บอาหารไว้ได้นานขึ้น”

การซึมผ่านที่ลดลงเกิดจากการมีนาโนคริสตัลเมอริดิธกล่าวว่า "เป็นเรื่องยากสำหรับโมเลกุลของแก๊สที่จะเจาะคริสตัลที่เป็นของแข็งได้ เนื่องจากต้องทำลายโครงสร้างผลึก"“ในทางกลับกัน สิ่งต่าง ๆ เช่น PET มีปริมาณอสัณฐานหรือไม่เป็นผลึกจำนวนมาก ดังนั้นจึงมีวิถีทางที่มากขึ้นสำหรับโมเลกุลของก๊าซขนาดเล็กที่จะค้นหาได้ง่ายขึ้น”

ในท้ายที่สุด ฟิล์มที่ใช้พอลิเมอร์ชีวภาพสามารถแทนที่ฟิล์มพลาสติกที่ปัจจุบันไม่ย่อยสลายทางชีวภาพเมื่อทิ้งเท่านั้น แต่ยังใช้ประโยชน์จากเศษไม้ที่เกิดขึ้นในโรงงานและเปลือกปูที่อุตสาหกรรมอาหารทะเลทิ้งอย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านั้น ต้นทุนในการผลิตวัสดุในระดับอุตสาหกรรมจะต้องลดลง